De anti-obesitas effecten van groene thee in de menselijke interventie en moleculaire studies (Jul. 2014)

Onderstaande samenvatting is een vertaling door Google. Een link naar het origineel en, waar mogelijk, het volledige onderzoek vindt u onder de Nederlandse tekst.
In de afgelopen decennia hebben veel onderzoekers gemeld dat obesitas een belangrijke risicofactor is voor diabetes, hart- en vaatziekten, verschillende vormen van kanker (zoals borst-, colon- en prostaatkanker), long-, osteoarticulaire en metabole ziekten. Onlangs zijn de hypolipidemische en anti-obesitas effecten van groene thee bij dieren en mensen langzaamaan een hot topic geworden voor de voedingsindustrie en voedselwetenschappelijk onderzoek. Dit overzicht is een up-date van informatie betreffende de anti-obesitas effecten van groene thee in de menselijke interventie en dierstudies. Gedurende de afgelopen jaren hebben een toenemend aantal klinische studies de gunstige effecten van groene thee op obesitas bevestigd. De optimale dosis is nog niet vastgesteld wegens de zeer verschillende resultaten van studies met een gelijkaardig ontwerp, het kan worden veroorzaakt door verschillen in de mate van obesitas, voedselinname, intensiteit van lichaamsbeweging, het nakomen van de instructies door de proefpersonen , de genetische achtergrond van populaties, lichaamssamenstelling en eetgewoonten. Daarom is verder onderzoek op grotere schaal en met langere observatie en strengere controles nodig om de optimale dosis vast te stellen bij patiënten met verschillende gradaties van metabole risicofactoren en om verschillen in gunstige effecten tussen verschillende populaties bepalen. Bovendien is uit gegevens van laboratoriumonderzoek gebleken dat groene thee een belangrijke rol heeft in de vetstofwisseling door het verminderen van voedselinname, het onderbreken van lipide emulgering en absorptie, onderdrukken van adipogenese en lipidesynthese en toenemende energieverbruik via thermogenese, vetverbranding en fecale lipide excretie. Echter, de exacte moleculaire mechanismen blijven ongrijpbaar.

Origineel: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25074392

Deel dit:
Volg Dokter Thee: